Servizos e Seguridade en Internet

Sociedade da Información

Grabación de son

Actualización do sonido
Posto que o son transmítese por ondas analóxicas, o ordenador non é capaz de traballar con el. Ese é o motivo polo que un ordenador ha de convertir a sinal analóxica dos sons en sinal dixital, proceso denominado dixitalización do son. E este proceso repítese en sentido contrario cando é o ordenador o que ha de xenerar sons para que se oian mediantes uns altavoces, cascos musicales,...

A dixitalización dun sonido supón tomar mostras da sinal sonora (muestreo) cada certo tempo (frecuencia de muestreo) e medir a intensidade da sinal analóxica (I). Cantas máis veces se mida a sinal sonora por segundo (frecuencia de muestreo alta), e canto maior sexa o rango para medir a intensidade (maior número de bits para ter máis valores), mellor calidade tendrá o son dixitalizado e máis parecerase ao son real.

Formatos de son
Cando se dixitaliza son, a información ha de ser gardada en arquivos nalgún dos formatos de audio existentes. Na seguinte tabla detállanse algúns dos formatos de audio máis utilizados.
Arquivos:
- WAV: É o formato estándar; nestos arquivos almacénanse sons reais en forma dixital.
- MIDI: Nestos arquivos non se gardan sons reais, senón ordes para que un sintetizador musical xenere a música. Ocupan bastante menos espacio que os arquivos de son real., a pesar de ter peor calidade.
- MPS: Son análogos aos WAV, aínda almacenan o son real comprimido, polo que ocupan bastante menos espacio, con pouca pérdida de calidade.
- OGG: Formato de audio comprimido de gran calidade e sen limitacións de distribución, posto que está basado en licencia pública xeneral de GNU.
- WMA: Estos son os arquivos de audio do reproductor de Windows Media que ven incorporado en Windows; son arquivos comprimidos con boa calidade de son. Teñen a particularidade de escoitarse a medida que se van recibindo os ficheiros, algo fundamental para internet.
- Real Audio: É un formato moi utilizado en internet, xa que a súa principal característica é que se vaia reproducindo a medida que se lee, en tempo real.

Grabacións
- Música
Audacity é unha aplicación que permite grabar, editar e gardar os arquivos de audio dende varia fontes diferentes e en distintos formatos. Está dispoñible para Windows e para Linux.

Audacity

- Voz
Pódese utilizar o Grabador de son que inclúe o sistema operativo. Esta utilidad soe estar incluida en todos os programas de edición de son ou vídeo.

Grabador de son

Hai que enchufar o micrófono na entrada correspondente da tarxeta de son e pulsar sobre o botón ''Grabar'' para realizar a grabación.

- CD de audio
Para extraer a música dun CD de audio habrá que recurrir a programas específicos de extracción de audio dixital, coñecidos como ripeadores.
• En Windows, o Reproductor de Windows Media ofrece a posibilidade de copiar cancións no disco duro con formato wma o mp3.

Reproductor de Windows Media

• En Linux, un exemplo é Sound Joicer.


- Tarxeta de son
Ten varios compoñentes:
• Entrada de línea de audio. Permite introducir, ao ordenador, son dun aparato externo: unha radio, unha cadea de música...
• Porto MIDI/Joystick. Permite introducir son directamente dende un instrumento musical ou conectar un joystick para xogos.
• Entrada de micrófono. Permite introducir son do exterior: voz, música...
• Salida para altavoces ou cascos. Permite conectar esos dispositivos para escoitar os distintos sons.
• Salida de audio. Envía o son a un amplificador ou grabador externo.

Tarxeta de son

Vídeo

Las Meninas

TRANSFORMACIÓN	RESULTADO
Reflexar e recortar Reflexa o cadro horizontalmente e recórtao ata eliminar ao pintor e o teito da habitación.
Reconstruir zonas borradas Utiliza a ferramenta de clonación para quitar o perro da escena e simular o contenido que habría na súa posición.
Colorear un detalle Recorta o vestido da infanta Margarita e pégao nunha nova capa. Utiliza os niveis de cor para colorealo de azul.
Centrar a atención Selecciona os personaxes do primer plano, cópiaos nunha nova capa e fala non visible. Desenfoca o fondo e volve a deixar visible a primeira capa creada.
Cambio de estilo pictórico Aplica algún dos filtros artísticos para convertir o cadro á técnica de pintura ao óleo, ao cubismo ou ao impresionismo.
Personalizar a obra Da teu toque artístico ao cadro modificándoo a teu criteiro, por exemplo, debuxando algún detalle, engadindo novos personaxes, cambiando cores, insertando texto, etc.

Cara

Día das Letras Galegas

Filtros Cabritas

Filtros

Tema 2 Conexións entre dispositivos móbiles

Dispositivos móbiles

Un dispositivo móbil pódese definir como un aparato de pequeno tamaño, con

algunhas capacidades de procesamento, con conexión permanente ou intermitente a unha

rede, con memoria limitada, que foi deseñado especificamente para unha función,

pero que pode levar a cabo outras funcións máis xerais. De acordo con esta

definición existen multitude de dispositivos móbiles, dende os reprodutores de audio

portátiles ata os navegadores GPS, pasando polos teléfonos móbiles, os PDAs ou

os Tablet PCs. Neste traballo centrarémonos fundamentalmente nos teléfonos

móbiles e nos PDAs por ser os tipos de dispositivos máis utilizados e coñecidos en

a actualidade, os que ofrecen maior variedade de aplicacións multimedia e os que

máis posibilidades de evolución presentan neste sentido. Os avances tecnolóxicos na miniaturización de dispositivos e a evolución das redes inalámbricas han levado cada vez máis á integración na nosa sociedade de dispositivos informáticos pequenos e portátiles. Estos dispositivos caracterízanse por ser móviles, tendo capacidade de procesamento e comunicación en rede, polo que as posibilidades que ofrecen son practicamente infinitaa: vixilancia, telefonía, música, fotos, vídeo, etc.. en calquer momento e lugar.

Entre os dispositivos móbiles inclúense:

- Odenadores portátiles.

- Dispositivos de man (handheld), como teléfonos móbiles, asistentes dixitais personais (PDA), gps, videocámaras, etc.

- Dispositivos que se poden levar postos, como reloxos dixitais con funcionalidades semellantes á dos PDA, prendas de vestir como tecnoloxía implantada, sensores, etc.+

A facilidade de transporte de moitos destes dispositivos, xunto coa súa capacidade para conectarse adecuadamente a redes en diferentes lugares, fai posible a computación móbil e ubicua.

Dispositivos móbiles

Computación móbil e ubicua

• A computación móbil é un termo utilizado para describir o uso de computadoras sen a necesidade de estar conectadas a unha rede, xa sexa por raio, satélite, etc. Chámase así á realización de tareas informáticas mentras o usuario está en movemento ou en lugares distintos de seu entorno habitual. Isto permite que os usuarios poidan acceder a internet ou incluso a súa intranet (de casa ou do traballo) dende calquer lugar e poden imprimir utilizando a impresora máis cercana. Unha das características esenciais para o uso de dispositivos móbiles é a súa conexión fácil á rede local mediante enlaces inalámbricos que poden manterse aínda que haxa movemento (trens, barcos, etc.). Un dispositivo colocado nun novo entorno reconfigúrase automaticamente e sen intervención do usuario. Por exemplo, un teléfono móbil detecta de forma automática a nova rede ao viaxar ao outro país.
• Computación ubicua é entendida como a integración da informática no ámbito da persoa, de forma que os ordenadores non se perciban como obxectos diferenciados. Por exemplo, é posible ver a imaxe da cámara de vixilancia no móbil, o recibir un aviso cando a lavadora termina.

Computación móbil e ubicua

Tipos de conexión inalámbrica

A conexión dos dispositivos móbiles necesita redes de comunicación inalámbricas (wireless networks). Existen diversas tecnoloxías de comunicacións inalámbricas. Algunhas das máis utilizadas son:

• Redes Wi-Fi, son redes de área local inalámbrica para la conexión de ordenadores.
• Redes WiMAX, son redes de área metropolitana (uns 50km) que permiten a conexión por banda ancha de alta velocidade.
• Redes ad-hoc, permiten a conexión directa de dispositivos entre sí, sen necesidade de dispoñer dun punto de acceso que centralice a xestión das comunicacións inalámbricas de rede.
• Comunicación WAP, para comunicacións inalámbricas por telefonía móbil.
• Redes por infravermellos (IV), permiten a comunicación entre dous dispositivos, visibles entre sí, usando ondas infravermellas.
• BlueTooth, utilízase para a conexión inalámbrica de corto alcance (10 metros). Esta tecnoloxías a inclúen diversos dispositivos como teclados, iPod, móbiles,impresoras, PDA, cámaras dixitais, auriculares, etc., para intercambiar información.

Tipos de conexións inalámbricas

Adaptadores USB

Para convertir algúns dispositivos como PC, portátiles, impresoras, etc., en móbiles pódese usar unha tarxeta inalámbrica ou un adaptador USB. A ventaxa dos adaptadores USB é que non necesitan montaxe, simplemente conectar o adaptador nun porto USB.

USB

Blackberry

É un dispositivo handheld inalámbrico co que se poden utilizar os servizos de correo electrónico, telefonía móbil, SMS, navegación web e outros servizos de información inalámbricos.

BlackBerry

Texto que ten que ver

Tema 2 Compartir recursos

Compartir recursos en Windows
O xeito máis rápido de compartir un elemento é mediante o novo menú Compartir con. As opcións que se poden ver dependen do arquivo que se está a compartir e do tipo de rede á cal está conectado o equipo, o grupo no fogar, o grupo de traballo ou o dominio. Para poder compartir os recursos en rede é necesario que na configuración da rede de área local esté activada a casilla Compartir impresoras e arquivos. Para isto, dentro de Conexiones de rede, facer clic co botón dereito do ratón sobre Conexión de área local para ver as súas propiedades.
Compartir carpetas e discos
Para compartir carpetas e discos os pasos son similares:
1. Pulsar o botón dereito do ratón sobre o que se vai compartir.
2. Seleccionar a opción Compartir e Seguridade.
3. O cadro de diálogo que aparece é diferente en función de que esté activado o Uso compartido simple de arquivos ou non. En calquer caso, seleccionar a opción Compartir esta carpeta.
 - Na compartición simple, pódese activar a casilla Permitir que os usuarios da rede cambien meus arquivos se se permite acceso total a ela na rede: de no marcala solo podrá ser leída ou copiada, non modificada.
 - Na compartición con permisos, facer clic sobre o botón Permisos para asinar os permisos aos distintos usuarios.
4. Facer clic en Aplicar e Aceptar para que os cambios surtan efecto.
Ao compartir unha carpeta aparece baixo ela unha mano Fotos. Este é o símbolo que identifica ás carpetas compartidas.

Compartir impresoras
No equipo con impresora
1. Facer clic en Inicio e seleccionar a opción Impresoras e faxes.
2. Pulsar o botón dereito do ratón sobre o icono da impresora e seleccionar a opción Compartir.
3. Activar a casilla Compartir impresora.
4. Presionar en Aplicar e Aceptar.
5. Visualizarase un icono dunha impresora.

No resto de equipos
1. Facer clic en Inicio e seleccionar a opción Impresoras e faxes.
2. Facer clic sobre o enlace Agregar unha impresora e iniciarase un Asistente moi sinxelo no que solamente hai que indicar o equipo da rede onde se encontra conectada a impresora a agregar.
3. Visualizarase un icono dunha impresora.

Compartir recursos baixo diferentes sistemas operativos
É posible traballar, nunha mesma rede, con equipos que teñen diferentes sistemas operativos instalados. Esto conséguese grazas á aplicación SAMBA de Linux.
• Dende Windows, áccedese aos recursos compartidos noutros equipos, con Windows ou Linux, utilizando o Entorno de rede e navegando polos diferentes recursos.
• Dende Linux, para ver as carpetas compartidas noutros ordenadores da rede hay que usar o icono Rede disponible entre as aplicacións do equipo. Os recursos que comparten os equipos con Windows son accesibles facendo clic no icono Rede de Windows.



Texto que ten que ver
Dende o punto de vista das redes de computadoras, compartir recursos informáticos, implica configurar unha rede de tal maneira que as computadoras que a constitúen, poidan utilizar recursos das restantes computadoras empregando a rede como medio de comunicación. Poden compartirse todo tipo de recursos, os máis habituais adoitan ser impresoras, discos ríxidos, e acceso a internet.

Dende o punto de vista do hardware, compartir recursos fai referencia ao uso dun hardware por dous ou máis dispositivos ou un ou máis programas dentro dun sistema operativo. En xeral, todos os programas ou dispositivos deben compartir os recursos da computadora entre si, pola contra, non poderían executarse dous programas ao mesmo tempo, nin usar dous dispositivos á mesma vez.

Tema 2 Xestión de usuarios e permisos

Creación de grupos de usuarios
Linux e Windows son sistemas multiusuario. Isto permite que varias personas poidan usar o mesmo ordenador para realizar as súas tareas.
Ambos sistemas operativos xestionan a información asinando contas aos distintos usuarios. Dependendo do tipo de usuario, e os permisos que teña, o sistema lle permita o aceso aos recursos aos que esté autorizado.Tanto en Linux coma en Windows, existe un usuario particular que ten dereitos especiais para crear novos usuarios, eliminalos, arrancar certos servizos, instalar ou desinstalar aplicacións... As súas capacidades son similares ásque definimos como ''modo privilexiado'' de aceso ao ordenador. Os demais usuarios, polo xeneral, so contarán co ''modo protexido'' de aceso ao ordenador.

Creación de grupos de usuarios

Identificación
Para entrar nun sistema operativo multiusuario solicítase un nome de usuario (login) e unha contrasinal (password).
Unha vez introducidos estos datos, o sistema operativo permite o acceso aos recursos que se teñan autorizados dependendo do tipo de usuario.

Identificación

Xestión de contas
Contas en Windows
As contas dos usuarios xestiónanse dende Contas de usuario en el Panel de control.
Pódense crear novas contas, modificar o eliminar as existentes, etc


Contas en Linux
Os usuarios e grupos de Linux configúranse dende as ferramentas de configuración do sistema.

Xestión de contas

Espazo de traballo
Ao espacio de traballo dun usuario se lle chama Conta de usuario. A  cada conta se lle asina un directorio específico no disco duro onde se almacena toda a información de cada usuario, seus documentos, favoritos, personalización do escritorio, etc.
Por exemplo, a conta de usuario María almacénase do seguinte modo:

               Sistema Operativo                      Directorio
               Windows                              C:/Documents and Settings/maria
               Linux                                            /home/maria

Tipos de usuarios
Normalmente no sistema existe un Administrador e o resto son Usuarios.
• Administrador ou root. Posúe todos os dereitos en todos os modos. Root é chamado tamén superusuario. Normalmente esta é a conta de administrador. O usuario root pode facer moitas cousas que un usuario común non pode, tales como cambiar o dono ou permisos de arquivos e enlazar portos de numeración pequena. Non é recomendable utilizar o usuario root para unha simple sesión de uso habitual, xa que pon en risco o sistema ao garantir acceso privilexiado a cada programa en execución. É preferible utilizar unha conta de usuario normal e utilizar o comando o seu para acceder aos privilexios de root en caso de ser necesario.
• Usuario. Os usuarios do sistema ou usuarios cliente son persoas que se conectan ao sistema para facer uso dos servizos que este lles proporciona. Dentro dos usuarios do sistema podemos distinguir diferentes perfís ou niveis de usuario, e dependendo do devandito nivel posuirá máis ou menos privilexios na súa estanza dentro do sistema C.E.V.
Tamén debemos engadir que un usuario dentro do sistema pode pertencer a diferentes perfís, sempre cunhas restricións lóxicas.

• Grupo. Os usuarios asócianse en forma de grupos para facilitar certas tareas, como compartir recursos. Cada usuario podrá acceder a seus propios recursos e aos do grupo ao que pertencen. Algúns exemplos son Alumnos, Profesores, Invitados, etc.

Tipos de usuarios

Adjudicación de permisos en Linux

En Linux os permisos son de lectura (r), escritura (w) e execución (x). Hai que especificar cada un destos permisos para o Propietario e para o Resto de usuarios.
Para establecer permisos:
1. Facer clic co botón dereito do ratón sobre o arquivo ou carpeta e seleccionar Propiedades.
2. Seleccionar a pestaña Permisos.
Os permisos dos arquivos móstranse como unha liña de 10 letras. O significado de cada letra é o seguinte:

Significado de cada letra

Adxudicación de permisos en Windows
Para definir, ver, cambiar ou quitar permisos de arquivos e carpetas en Windows:
1. Facer clic co botón dereito do ratón no arquivo ou carpeta e seleccionar Propiedades.
2. Seleccionar a pestaña Seguridade. Móstrase un listado de todos os grupos ou usuarios que teñen dereitos sobre o obxecto.
3. Utilizar o botón Quitar para eliminar os usuarios que non teñan acceso, ou ben, Agregar para engadir novos usuarios.
4. Ao seleccionar un grupo ou usuario móstranse os Permisos de usuario de que dispoñe podéndose permitir ou denegar cada un deles.
Se a ventana Propiedades non se mostra a pestaña Seguridade:
1. Facer clic en Inicio.
2. Entrar no Panel de control.
3. Seleccionar Aparencia e temas.
4. Entrar en Opcións de carpeta.
5. Na pestaña Ver, desactivar a casilla Utilizar uso compartido simple de arquivos, que se encontra no apartado Configuración avanzada.


Páxina web que ten que ver

Tema 2 Configuración dunha rede

Configuración.
Unha vez instalados os elementos que compoñen unha rede, o seguinte paso é configurar cada un dos equipos para que a rede comece a funcionar.
Tanto Windows como Linux detectan e configuran automáticamente a rede a intalarse.
No obstante, en calquer momento pódese verificar ou modificar  esta configuración. Para elo desarróllanse os seguintes pasos:
Linux:
1. Seleccionar a opción Rede, que está disponible entre as ferramentas de Administración do sistema.
2. Para executar esta ferramenta necesítanse privilexios de administrador. Introducir a contraseña do Root.
3. Móstrase os cadro de diálogo para configurar a interfaz de rede. Facer clic na pestaña conexións para ver as tarxetas de rede instaladas no equipo.
4. Seleccionar a tarxeta que se vai configurar e facer clic sobre o botón Propiedades.

Windows:
1. Entrar no menú Inicio.
2. Facer clic co botón dereito do ratón no icono Meus sitios de rede. Aparecerá o icono que informa sobre o estado da rede de área local.
3. Presionar sobre este icono co botón dereito do ratón e seleccionar Propiedades.
4. Facer dobre clic Protocolo Internet (TCP/IP)
Unha vez estes pasos, tanto en Linux como en Windows, aparece o cadro de diálogo coas propiedades da conexión de área local desde onde se poden configurar parámetros referentes á rede, como:
- Nome do equipo
- Grupo de traballo
- Máscara de subred
- Puerta de enlace
- DNS

Identificación na rede
Cada un dos equipos que pertencen a unha rede debe ter asinado un Nome distinto.
A súa vez, estos equipos deben pertencer a un mismo grupo de traballo que identifica á rede.
Exemplos:
- Grupo de traballo: CASA.
- Nome dos equipos: PC Goyi, PC Alberto, PC Portátil.

Comprobación o funcionamento da rede
Linux
1. Abrir o menú de Aplicacións e seleccionar servidores da rede. Se a rede está acesible mostraranse os distintos grupos de traballo.
2. Facer dobre clic sobre o grupo deseado para aceder aos equipos que hai conectados.

Windows
1. Abrir o menú Inicio e facer dobre clic sobre Meus sitios de rede. Aparece unha pantalla cos documentos compartidos na rede.
2. Para ver todos os ordenadores que forman parte da rede, facer clic en Ver equipos do grupo de traballo, mostrándose os equipos conectados á rede nese momento.

Conectarse a unha rede WiFi desde un equipo
Se temos o localizador de redes inalámbricas activado (recordar activalo, pero cando non teñamos a necesidades de utilizalo desactivalo, sobre todo no caso dos portátiles, xa que consumirá moita batería). Para realizar unha conexión, pinchamos co botón dereito do ratón sobre o icono que esta ao lado do reloxo e eleximos Ver Redes inalámbricas disponibles. Apareceranos unha ventá onde veremos todas as redes inalámbricas que están na nosa zona, veremos que hai varias, todas con seguridade habilitada. O que quere dicir que ou sabemos a contraseña ou non lograremos a conexión. Se é a nosa rede, ou a de alguén que nos presta a señal e nos dá a contraseña, a seleccionamos e pulsamos en Conectar.

Coñecer a dirección IP
Para coñecer a IP que ten asinada un equipo da rede, executar o comando:
• Ifconfig se é baixo Linux.
• Ipconfig se é baixo Windows.

PING
PING é o acrónimo de Packet Internet Groper, que significa ''Buscador ou rastrexador de paquetes en redes''. Serve para verificar a correcta conexión con outros dispositivos da rede. Ping envía paquetes de datos ao dispositivo especificado por unha dirección IP.
Ej/ ping 192.168.1.1.

Páxina web que ten que ver

Tema 2 Creación de redes locais

Dispositivos de interconexión
Os dispositivos necesarios para poder interconectar todos os equipos, formando unha rede de área local, variarán en función das características da rede. Os máis comúns son:
• Tarxetas de rede. Cada un dos equipos debe ter instalada unha tarxeta de rede. As tarxetas poden ser:
  - Ethernet. Utilizan un conector RJ-45, parecido ao do teléfono, que é onde irá conectado o cable.
  - WiFi. Son tarxetas inalámbricas que permiten conectar o ordenador á rede a través de ondas. Pódese utilizar a de calquer fabricante sempre que cumpla os estándares.
Os portátiles, normalmente, veñen equipados con ambas.
• Concentradores. Os concentradores son os dispositivos que conectan os cables que proceden de cada equipo. Para iso dispoñen de portos con conectores RJ-45. Poden ser:
  - Hub. É o máis básico e úsase en redes pequenas. Os datos que lle chegan son enviados a todos os equipos da rede. O ordenador destinatario recibe a información e o resto a omiten.
  - Switch. Realiza a mesma función que un hub pero de forma ''intelixente'', xa que solamente envía os datos ao equipo destinatario.
• Puntos de acceso. Teñen a mesma funcionalidade que os hub ou switch, pero sustituyen os cabres por ondas.
• Router. O máis avanzado que un concentrador e permite xestionar direccións IP, conectar distintas redes entre si, establecer a conexión a internet, etc. Si o router é inalámbrico é posible conectarse directamente cos equipos sen necesidade de concentradores ou cableado.
• Cables de rede. Aunque existen varios tipos, os máis utilizado en redes locais é o par trenzado. Trátase dun cable internamente por oito hilos conductores que encóntranse trenzados de dous en dous.
Cando se trata de redes con requerimentos de altas velocidades recúrrese a cable e dispositivos de fibra óptica.

Router

Cabre de par trenzado

Instalación e configuración de dispositivos.
A instalación e configuración dos dispositivos de interconexión é moi sinxela. Algunhas nocións básicas son:
• Tarxetas de rede. Retirar a carcasa do equipo e conectar a tarxeta en unha das rañuras de expansión dispoñibles. É necesario instalar os drivers da tarxeta no equipo; para iso, teremos que seguir os pasos que facilita o proveedor utilizando o disco de instalación.
• Concentradores. Non requiren configuración e basta con conectalos á corrente eléctrica para que realicen a súa función.
• Puntos de acceso. Simplemente deben estar conectados, cun cable, ao router ou a outro concentrador.
• Router. Ha de ser configurado cos parámetros do proveedor de internet. Normalmente ven configurado. Se é inalámbrico é conveniente asegurarse de que a rede inalámbrica teña a seguridade habilitada para impedir que outros usuarios teñan aceso.
• Cableado. Un extremo conéctase á tarxeta de rede do equipo e o outro ao concentrador ou router. Hai que ter certas precaucións na súa instalación como non doblar o cabre, non fixalo á parede con material que poida danalo, etc.

Tarxeta de rede

Conexión dos compoñentes.
Actualmente a maioría das redes están organizadas en torno a un punto central que interconecta os dispositivos que a compoñen. Esta estructura coñécese como topoloxía en estrela e caracterízase por conectar todos os equipos a un concentrador.
Un dos equipos desta rede pode actuar coma servidor de impresión, servidor de correo, etc.
Para que a rede teña conexión a internet, soamente hai que conectar o concentrador a un router conectado a internet. Esto convirte esta rede de área local nunha intranet.
Para crear subredes ou ampliar a rede é posible conectar concentradores entre sí utilizando un porto especial que dispoña para iso.

Conexión dos compoñentes

Redes mixtas.
É posible crear unha rede mixta con equipos cableados e equipos inalámbricos.
Para iso utilízase un punto de aceso inalámbrico. Este punto permite conectar ambos tipos de redes. É moi útil para conectar un pórtatil ou equipo alexado a unha rede cableada.

Redes mixtas

Páxina web que ten que ver

Tema 2 Redes informáticas

Que é unha rede
Unha rede é un conxunto de ordenadores conectados entre si, que poden compartir datos e recursos.
A rede máis simple consta de dous ordenadores e a súa complexidade pode aumentar ata conectar miles de ordenadores en todo o mundo.

Tipos de redes
Según seu tamaño ou área de cobertura
• Redes de Área Local (LAN). Son redes de pequena extensión
• Redes de Área Extensa(WAN). Estas redes interconectan equipos xeográficamente máis dispersos.
Según seu nivel de acceso ou privacidad
• Internet. É unha rede mundial de redes de ordenadores. Caracterízase por ser de acceso público e permitir a ususarios comunicarse e compartir información e servicios en todo o mundo.
• Intranet. É unha rede local que utilliza ferramentas de internet. Pódese considerar como unha internet privada dentro dunha misma institución.
• Extranet. É unha rede privada virtual resultante da interconexión de dous ou máis intranets utilizando internet como medio de comunicación.

Equipos nunha rede
 Diferéncianse:
• O servidor. É o ordenador que proporciona recursos compartidos e servicios ao usuario. Poden ser de web, correo electrónico, impresión, etc.
• Os clientes. Son o resto dos equipos conectados á rede. Normalmente traballan de forma autónoma accediendo á rede para intercambiar información ou utilizar recursos e servizos que ofrece o servidor.

Redes WLAN
Un tipo de redes de área local bastante extendidas son as Redes de Área Local Inalámbricas ou WLAN. Estas redes permiten aos usuarios acceder a información e recursos sen necesidade de estar físicamente conectados a un determinado lugar.

Recurso Compartido
É calquer dispositivo, conxunto de datos ou programa que pode compartirse nunha rede. Poden ser recursos compartidos os arquivos, as carpetas, unha base de datos, el disco duro, unha impresora, un lector de DVD, etc.

Conceptos básicos sobre redes
 Cando se traballa con redes é necesario coñecer unha serie de conceptos que son básicos para a súa montaxe, configuración e posterior uso. Algunos deles son:
• A comunicación é o proceso entre un emisor cun mensaxe que sera enviado a través dun canal a un receptor. Nunha rede, os ordenadores son emisores e receptores ao mismo tempo. O canal é o medio polo que ciruclan os datos: cables, fibra óptica, ondas, etc.
• Un protocolo. Para que se entendan un emisor e un receptor fai falta unha linguaxe. Na informática, a esta linguaxe e conxunto de regras chámaselle protocolo. O máis utilizado chámase TCP/IP.
• Dirección IP. É a dirección de red do ordenadores. Os ordenadores que pertencen a unha rede teñen un número chamado dirección IP formado por catro números separados por puntos con valores entre 0 e 255.
• Máscara de red. É un número similar á dirección IP, que determina que parte da dirección IP especifica ao equipo e a que parte pertence. Utilízase para crear subredes.
• Grupo de traballo. Os equipos agrúpanse en subredes para facillitar seu uso. Para que os equipos dunha rede pódanse conectar entre si han de estar no mesmo grupo de traballo.
• Porta de enlace ou Gateway. É a direccion IP a través da cal sálese da rede local hacia o exterior, xa sexa outra rede ou internet. Sole ser a IP do router.
• DNS, Sistema de Nomes por Dominio. As direccións IP son difíciles de recordar polos usuarios. Por elo utilízase o DNS que asocia as dirección IP a un conxunto de palabras máis fáciles de recordar.


 Páxina que trata do tema